Laatst werden we gevraagd om een managementteam van een overheidsorganisatie te coachen. Gedurende individuele intakegesprekken namen de meeste teamleden de term ‘Los zand’ in de mond om de status van hun team te duiden. En ze gaven aan dat hun afdelingen en werkgebieden zó verschillend waren dat het niet de moeite waard was om met elkaar in een team te zitten. Een behoorlijk pijnlijke conclusie, omdat het bestuur erop staat dat ze als team moeten functioneren. Dit laatste leek de enige reden waarom het team het initiatief nam om onze hulp in te schakelen. ‘Zo kon het ook echt niet verder. En er moest toch meer uit te halen zijn’.
Naar aanleiding van de intakes leek het voor ons onoverkomelijk dat we op de eerste dag het team in gesprek zouden laten gaan over het nut en de noodzaak van het bestaan van het team. Een belangrijke eerste stap die volgens ons gezet moest worden. Verder hadden we een rugzak vol met trainingsthema’s voorbereid om het team verder op weg te kunnen helpen. Elkaars kwaliteiten beter leren kennen, werken aan een gezamenlijke focus, pro-actief handelen en nog meer.
En van dat alles kwam dus niets terecht. Want, een paar dagen voordat de eerste teamsessie plaatsvond, werden we op de hoogte gesteld dat het afdelingshoofd van het team binnenkort zou vertrekken. Daarnaast lag er plotseling een verzoek van het bestuur aan het team om te reageren op een voorstel voor reorganisatie. Geen alledaagse kost!
En dat zijn de momenten wanneer onze trainersharten sneller gaan kloppen. Dit is waar we van houden, van omgaan met verandering en werken met wat er ‘VOORAAN ZIT’.
Het vertrekkende afdelingshoofd had op aanraden van het team besloten om niet meer mee te doen met de teamsessies. Wij hebben het team hierin nadrukkelijk geadviseerd. Geen enkel team is gebaat bij een adviseur aan de zijlijn. Een heel stoere stap voor het team, om hem ondanks dat hij nog in functie was, te bedanken voor deelname aan de teamsessies. Misschien was dit wel hun eerste belangrijke actie als team sinds tijden.
De eerste heidag kwam het team sinds lange tijd weer bij elkaar. Het was duidelijk te merken dat ze elkaar tussentijds weinig hadden gesproken. Tijdens een eerste ‘Opwarm-oefening’ kwamen meteen veel emoties los over de afgelopen periode. De groep kwam tot de conclusie dat veel teamleden deze periode op dezelfde manier hadden beleefd. Men deelde veelal dezelfde frustratie en irritatie. En het gros realiseerde zich dat ze ook zelf debet was aan het slecht functioneren van het team. Dat bindt. Het leverde op dat hun betrokkenheid bij het team met de minuut groeide.
Vanuit die gemene deler hebben we het team de ruimte geboden om aan de slag te gaan met wat bij hen VOORAAN ZAT. Met wat op dat moment de aandacht vroeg. We hebben ze geholpen bij het bepalen van hun gezamenlijke agenda voor de twee dagen. En daarmee zijn ze zelf aan de slag gegaan, met hetgeen zij belangrijk vonden. Onze taak was het aanbieden van structuur om deze thema’s goed door te akkeren met als uitkomst consensus en duidelijke concrete afspraken en acties voor de toekomst.
Het team stelde zich sinds lange tijd weer pro-actief op. Daar waar de energie ver te zoeken was, spatte die er nu vanaf. Men vond elkaar op gezamenlijke onderwerpen en leerden eigenschappen en talenten van elkaar kennen, die ze eerder nog niet bij elkaar hadden ontdekt.
Aan het begin van de tweede dag hoorden we dat het bestuur het was opgevallen dat er nu al een heel ander team stond, namelijk een team met een visie en een mening. Dat in tegenstelling tot die groep afwachtende managers van voorheen. In het besluitvormingsproces van de reorganisatie werd het standpunt van het team zo serieus genomen dat andere managementteams zich bij hun voorstel aansloten. Een mooie opsteker voor de mensen. Ze straalden trotsheid uit!
Na twee heidagen onder onze bezielende leiding, bleek dat er meer dan genoeg redenen waren voor de teamleden om een stuk intensiever met elkaar op te trekken in de toekomst en ergens samen voor te gaan staan. Een mooi resultaat.
Hoe groot de stappen ook zijn die dit team heeft gezet, ze zijn er nog niet. De letterlijke tijd en ruimte die de mensen namen om met elkaar aan de slag te gaan helpt enorm. In de rat race van hun dagelijkse bestaan als manager in een veranderende organisatie is er geen grotere valkuil dan weer verzanden in reactief handelen. Ad hoc handelen en besluiten nemen, ingegeven vanuit emoties liggen op de loer.
Het functioneren als team vraagt altijd om aandacht en onderhoud. Tijd voor reflectie en het herijken van de focus is op zijn tijd nodig om als team vooruit te komen. En het verdient juist extra aandacht in een periode van veranderending. Nu snappen wij dat het een uitdaging is om in hectische tijden hiervoor de rust te nemen. Maar we raden het ten zeerste aan en we helpen teams daar graag bij.
Wij zijn Madeline van Riemsdijk en Carolien Daniëls, beide (team)trainer en coach. Om alles uit teams te kunnen halen werken wij samen, omdat twee paar ogen en oren nu eenmaal meer zien en horen en omdat wij complementair zijn aan elkaar. Als team kunnen wij de kwaliteit leveren die we elk team gunnen. Mocht je naar aanleiding van deze blog vragen hebben, neem gerust contact op. We maken graag kennis met je.
Recente reacties